مقایسه ی روش زمان دوام با روش های دینامیکی فزاینده و استاتیکی غیرخطی در تحلیل لرزه ای ساختمان های فولادی نامنظم در پلان

در این پایان نامه، قابلیت روش زمان دوام در مقایسه با روشهای استاتیکی غیرخطی و دینامیکی فزاینده در تحلیل لرزه ای ساختمانهای فولادی نامنظم در پلان مورد بررسی قرار می گیرد. با توجه به اینکه وجود نامنظمی درسازه در رفتار لرزه ای آن پیچید گیهای خاصی را اعمال می کند،بنابراین باعث تمرکز تنش در برخی از اعضای سازه شده و تحلیل آن را دچار مشکل می سازد. به عنوان مثال، اثرات مودهای بالاتر بخصوص مودهای پیچشی در رفتار لرزه ای سازه گاهی بیشتراز مودهای ابتدایی می شود و یا اصولاً تغییرشکل سازه کاملاً دگرگون می گردد و یا بخش های مختلف سازه دارای پریودهای منحصر به فرد می شوند.به همین دلیل ساختمانهای نامنظم نیاز به شکل پذیری و مقاومت ویژه ای دارند و برای تحلیل آنها نیاز به روشهایی است تا بتوان این نیازمندیها و پیچیدگیها را در نظر گرفت و تصویر مناسبی از رفتار سازه در مقابل زلزله را نشان داد. رسیدن به این هدف می تواند قدم موثری در جهت ارزیابی لرزه ای ساختمانهای نامنظم باشد و همچنین می توان درمقاوم سازی اینگونه ساختمانها از این روش بهره برد. از آنجایی که روش زمان دوام اخیراً ارائه شده،دقت و صحت آن در زمینه های مختلف نیازمند تحقیقات بیشتر است. لذا در این پایان نامه، مدلهای سه بعدی 3، 7 و 12 طبقه از ساختمان فولادی که فاصله بین مرکز جرم و مرکز سختی آنها بیش از 20 درصد بعد ساختمان در جهت مربوطه می باشند، بر اساس آیین نامه aisc طراحی شده و با استفاده از نرم افزارperform-3d با روش زمان دوام مورد ارزیابی لرزه ای قرار می گیرند و عملکرد لرزه ای آنها با روشهای استاتیکی غیرخطی و دینامیکی فزاینده مقایسه می شود. نتایج نشان دهنده این است که روش زمان دوام کارایی خوبی در تحلیل سازه های نامنظم فولادی دارد و عملکرد واقعی تری از سازه را در هنگام زلزله به تصویر می کشد. ضمن اینکه در برخی موارد هماهنگی خوبی با روشهای استاتیکی غیرخطی و مخصوصاًدینامیکی فزاینده دارد.